1937
Rozpoczęcie przygody
Po prawie 15 latach współpracy z Mario Mazzettim i MM, we wrześniu 1937 roku Alfonso Morini rozpoczyna samodzielną działalność. Otwiera małą firmę przy via Malvasia w Bolonii, gdzie w styczniu 1938 roku rozpoczyna produkcję trójkołowców z silnikami o pojemności 350, 500 i 600 cm3. Wybór ten podyktowany jest warunkami epoki, ponieważ trójkołowce typu motocyklowego cieszą się obniżonymi podatkami, prawo jazdy nie jest konieczne do ich prowadzenia i kosztują jedną trzecią wartości małych ciężarówek. Przystępność cenowa i dobre wyniki sprzedaży dają rozgłos nowej firmie z Bolonii. Od strony technicznej zaangażowani są Dante Lambertini, Gino Marchesini i Dolcino Veronesi, którzy staną się kluczowymi postaciami w okresie powojennym, kiedy firma skoncentruje się na sektorze motocyklowym, porzucając trójkołowce.
1946
Pierwszy motocykl
Pomimo wojennych bombardowań, które zniszczyły fabrykę, Alfonso Morini nie traci ducha i zaczyna od nowa. W 2-suwowym silniku 125 widzi idealny napęd do pojazdu zaspakającego komunikacyjne potrzeby powojennych warunków. Pierwsze Moto Morini pojawia się wiosną 1946 roku, a ze względu na ograniczenia czasowe jest inspirowane najlepszą 125 tamtych czasów, DKW RT. Produkcja rozpoczyna się w nowej fabryce przy via Ludovico Berti w Bolonii. 125 MM to pierwszy lekki silnik wyprodukowany we Włoszech wyzwolonych od faszyzmu, podczas prezentacji na targach w Mediolanie, określono go motocyklowym „sukcesem roku”.
1947
Turismo Sport
Model turystyczny prezentowany jest równolegle do wersji sportowej. Moc wzrasta z 4,5 do 5,7 koni mechanicznych, prędkość maksymalna z 75 do 80 km/h. Pierwsze modele 125 przewyższają swoją rynkową konkurencję jakością, niezawodnością i komfortem użytkowania (motocykle wyposażone są w tylne zawieszenie), a produkcja tego modelu kończy się dopiero w 1954 roku. Wraz z wprowadzeniem dwusuwowej 125 marka bierze udział w pierwszych zawodach wyścigowych i notuje pierwsze zwycięstwa. Umberto Mascetti rozpoczyna swoją błyskotliwą karierę ścigając się tym małym motocyklem. W 1948 roku wygrał na nim kilka wyścigów w mistrzostwach Włoch drugiej ligi, budzących sporo emocji. Wersja wyścigowa ma 4 biegi zamiast 3 i osiąga moc 8/9 koni mechanicznych. Prędkość maksymalna wynosi około 120 km/h.
1949
Sukcesy w GP
Zdając sobie sprawę z wyższości silnika czterosuwowego nad dwusowowym, Alfonso Morini daje zielone światło nowemu motocyklowi GP, jednowałowemu 125 z napędem łańcuchowym. Kompresja 9:1 i gaźnik średnicy 28 mm wytwarzają moc 12 KM przy 10 000 obr./min. Motocykl waży 80 kg. Oprócz zdobycia kilku tytułów krajowych najwyższej klasy, jest to pierwsze Moto Morini, które wygrywa GP. Ma to miejsce w 1951 roku na torze Monza, a kierowcą jest Emilio Mendogni. Pokonuje mocną konkurencję na motocyklach MV i Mondial, dzięki temu, że jego maszyna generuje aż 16 koni mechanicznych.
1953
175 Settebello
Debiut modelu 175 Settebello, najwyższy model bolońskiej firmy, poszukiwany również przez tych, którzy chcą brać udział w wyścigach, zwłaszcza długodystansowych. Model ten opracowano z myślą o zawodach. Swój maksymalny poziom rozwoju konstrukcja osiąga w 1962 roku wersją „Aste Corte” o mocy 22 KM osiąganych przy 10 500 obr./min. W roku roku powstaje wspaniały 175 Settebello, zbudowany pod wyścigi Mediolan-Taranto i Motogiro d'Italia. Jednocylindrowy silnik, z pojedynczym wałkiem rozrządu, osiąga moc 22 KM przy 9000 obr./min. Posiada optymalne podwozie – otwartą, podwójną ramę kołyskową, najwyższej klasy zawieszenie hydrauliczne. Okazuje się zwycięzcą w obu klasycznych wyścigach długodystansowych. Wyprodukowany w około 15 egzemplarzach, zostaje również opracowany w wersji 250 cm3.
1955
Nowa fabryka w Bolonii
Wzrost produkcji wymaga nowego zakładu, dlatego Moto Morini przenosi się na via Bergami 7, oczywiście adres ten znajduje się na terenie Bolonii.
1957
Nowy projekt klasy GP 250 cm3
Alfonso Morini decyduje, że nadszedł czas, aby kontynuować udział w wyścigach World Speed Championship. Nowy projekt motocykla GP, o pojemności 250 cm3, opracowywany jest przez Nerio Biavati, byłą prawą rękę technika Alfonso Drusianiego w sportowym oddziale Mondiala. Mendogni zdobędzie na nim Puchar Shella w Imolai w 1959 roku, ale później nie będzie w stanie konkurować z motocyklami MV. Wycofanie 2-suwowej 125 powoduje, że Moto Morini wypełnia lukę w bardziej komercyjnym asortymencie rynku. MM odrzuca pomysł produkcji zmniejszonej pojemnościowo, jednocylindrowej 175, stawiając na nowy, bardziej nowoczesny i racjonalnie skonfigurowany produkt. Ograniczeniu podlega liczba komponentów, a tym samym zmniejszane są koszty produkcji. Powstaje Nippy 100 – silnik o pojemności wystarczającej na tamte czasy – który dwa lata później posłuży jako baza do narodzin modelu Corsaro 125.
1964
Wspaniały zawodnik: Angelo Bergamonti
Kolejnym wielkim zawodnikiem, którego nazwisko jest związane z Moto Morini, jest Angelo Bergamonti (18 marca 1939 – 4 kwietnia 1971). Wielbiciel jazd testowych, z którymi łączy go wielka pasja: pasja i szacunek dla mechaniki, badań i stylu jazdy. Debiutował w 1957 r. w kategorii rezerw z Settebello 175, a po kilkuletniej przerwie spowodowanej również małżeństwem, w 1964 r. ponownie startuje jako junior, zawsze na Morini 175, który przygotowuje w warsztacie Gussoli. W 1966 roku jest seniorem, ściga się Corsaro 125 i wspaniałym byłym motocyklem testowym 250 bialbero, który zapewnił Moto Morini zwycięstwo w mistrzostwach Włoch w 1967 roku.
1965
Wejście na rynek USA
Rozpoczyna się eksport do USA za pośrednictwem importera, Johna Bertiego. Nowe modele tworzone są specjalnie na ten rynek, ze specyfikacjami odmiennymi niż te sprzedawane we Włoszech. Często też zmieniają nazwę, na przykład Corsarino to Pirate i Twister, a Corsaro, w zależności od wersji przybiera nazwy Thunder Chief, Jaguar i Hurricane.
1975
3 ½ - magiczny numer
Na początku roku Corsaro zostaje zastąpiony przez 125 h z silnikiem, który w dużej mierze wywodzi się z modelu 3 1⁄2. Jest to najnowocześniejszy ze współczesnych 4-suwów i może pochwalić się kilkoma wyjątkowymi detalami, od elektronicznego zapłonu, po sześć biegów. Ponadto od razu korzysta z zalet przedniej tarczy hamulcowej 260 mm, takiej samej jak w modelu 3 1⁄2. Dysponując mocą 13,75 KM przy 9000 obr./min rozwija prędkość 125 km/h. Model 125 wychodzi z produkcji w 1985 roku, pozostawiając długodystansowy motocykl KJ 125 z zadaniem szerzenia marki Morini wśród motocykli dla szesnastolatków.1975 Na początku roku Corsaro zostaje zastąpiony przez 125 h z silnikiem, który w dużej mierze wywodzi się z modelu 3 1⁄2. Jest to najnowocześniejszy ze współczesnych 4-suwów i może pochwalić się kilkoma wyjątkowymi detalami, od elektronicznego zapłonu, po sześć biegów. Ponadto od razu korzysta z zalet przedniej tarczy hamulcowej 260 mm, takiej samej jak w modelu 3 1⁄2. Dysponując mocą 13,75 KM przy 9000 obr./min rozwija prędkość 125 km/h. Model 125 wychodzi z produkcji w 1985 roku, pozostawiając długodystansowy motocykl KJ 125 z zadaniem szerzenia marki Morini wśród motocykli dla szesnastolatków.
1977
Nowa pojemność 500 cm3
Od 1975 roku Morini pracuje nad nowym motocyklem szosowym 500, zaprezentowanym w ostatecznej wersji na targach w Mediolanie w 1977 roku. Pojemność silnika wzrasta do 478,5 cm3 (69×64 mm), moc do 43 KM przy 7500 obr./min, a prędkość maksymalna do 175 km/h. Rok później, pracując już tylko nad wyglądem zewnętrznym, powstaje wersja sportowa. W 1981 roku silniki były dostarczane z sześciobiegowymi skrzyniami. W 1978 roku zadebiutował znakomity dwucylindrowy silnik 250 (59×43,8 mm = 239,5 cm3) o mocy 25 KM przy 9000 obr./min i prędkości maksymalnej 140 km/h, który dobrze się sprzedawał, zwłaszcza za granicą. Gama modelowa z 1977 roku obejmuje również jednocylindrowy silnik 250 o mocy 18,5 KM.1977 Od 1975 roku Morini pracuje nad nowym motocyklem szosowym 500, zaprezentowanym w ostatecznej wersji na targach w Mediolanie w 1977 roku. Pojemność silnika wzrasta do 478,5 cm3 (69×64 mm), moc do 43 KM przy 7500 obr./min, a prędkość maksymalna do 175 km/h. Rok później, pracując już tylko nad wyglądem zewnętrznym, powstaje wersja sportowa. W 1981 roku silniki były dostarczane z sześciobiegowymi skrzyniami. W 1978 roku zadebiutował znakomity dwucylindrowy silnik 250 (59×43,8 mm = 239,5 cm3) o mocy 25 KM przy 9000 obr./min i prędkości maksymalnej 140 km/h, który dobrze się sprzedawał, zwłaszcza za granicą. Gama modelowa z 1977 roku obejmuje również jednocylindrowy silnik 250 o mocy 18,5 KM.
2005
Rok wznowienia działalności
Rok ponownego uruchomienia firmy. Nowe motocykle Corsaro 1200 (1187 cm3, 140 KM) i 9 1/2 (948 cm3, 117 KM) to innowacyjny projekt Lambertini, za które odpowiada Luciano Marabese. Nowy silnik to dwucylindrowy silnik V-2 87°, 4-zaworowy, dwuwałowy, z elektronicznym wtryskiem paliwa i 6 biegami, pracujący w kratownicowej ramie rurowej.
2007
Nowe moele
Oprócz Corsaro Veloce 1200, wyposażonego w bardziej wyrafinowane podwozie, debiutują motocykle długodystansowe Scrambler 1200 i Granpasso 1200 maxi. Rodzina Morini ma teraz pełną kontrolę nad firmą.
2011
Ścieżka rozwoju
Moto Morini zostaje przejęte przez dwóch przedsiębiorców: Sandro Capotosti i Ruggeromassimo Jannuzzelli, a w 2013 roku fabryka zostaje przeniesiona do Trivolzio, do prowincji Pavia. Własność przechodzi w całości na rodzinę Jannuzzelli. Następnie rozpoczyna się proces rozwoju konstrukcji silników zapewniający, że motocykle spełniają normy Euro 4. Powstają nowe modele, z których wywodzą się odważny Corsaro ZZ, Corsaro ZT i fascynujący Milano.
2018
Nowy początek
W październiku 2018 roku firma staje się częścią Zhongneng Vehicle Group. Celem nowego właściciela jest konsolidacja i wzmocnienie prestiżowej pozycji firmy Golden Eagle poprzez dokonywanie znacznych inwestycji, które dotyczą zarówno obecnych, jak i nowych modeli, również z różnymi pojemnościami silników. To wszystko w celu poszerzenia asortymentu Morini i zwiększania obecności marki na rynku. W tym roku Moto Morini zaczyna pracę nad nowym projektem klasy adventure: X-CAPE 650.
2021
A nowa era
Moto Morini wprowadza na rynek długo oczekiwany model X-CAPE o pojemności 650 cm3, który natychmiast odnosi ogromny sukces, wspinając się na listy sprzedaży w ciągu zaledwie kilku miesięcy i sprawiając, że marka ponownie staje się powszechnie znana. W następnym roku rozpoczyna się produkcja SEIEMMEZZO. Nowa gama Moto Morini, obejmująca dwie wersje Street i Scrambler, ma na celu obecność produktów marki w kolejnych segmentach rynku.
